හිතට දැණුනු පොතක කොටස..
"එතකොට හෙට ඔබ නෑ... ඔබ ඉන්නෙ අද විතරයි..අද දවස හමාර උනාම හෙට දවස. අදත් හෙටත් දෙකම එකයි.. අද අපි දෙන්න ඉන්නව. හෙටත් අනිද්දටත් කවදාටත් මම විතරයි... මොකක්ද වෙනස? අද වගේම හෙටත් කවුරුත් නැගිටිනව, කනව, බොනව, වැඩට යනව, කතා බහ කරනව. මාත් මේ ඔක්කොම කරනව.ඒත් මම විතරයි... ඔබ නෑ...."
"යළිත් ආ හැකි නිසා නොවේද ඔහු යන්නේ...? නොගියොත් යළිත් නො ආ හැකිය. යාම හොඳයි. ගොස් ඒමද හොඳයි. ලොව ඇත්තේ යාම ඒමය. නෑවිත් යන්ට බැරිය. නොගොස් එන්ට බැරිය.
ඉක්මනින්ම නැවත එතොත්
මළවුන්ගේ අවුරුදු දා
මටත් නැවත එන්න ඇහැකි
මළගිය ඇත්තන් කැ‍ටුවම...."
මළවුන්ගේ අවුරුදුදා
එදිරිවීර සරත්චන්ද්‍ර
සොඳුරු ප්‍රේමයේ දුක්බර බව පද පේළි කීපයකින් කියල දෙන මේ සුන්දර පද පේළි ටිකට අදටත් ආසයි.
හිතුවෙ නෑ මේ ටික මගෙ ජීවිතේටත් මෙච්චර ලං වෙයි කියල.
ආදරෙයි මගෙ අම්මි
නොරිකො දෙවෙන්දරාට ආදරේ කරාට වඩා ගොඩක්.
No comments:
Post a Comment