මල් සුවඳ.......

ඉස්සර අප්පච්චිගෙ අතේ එල්ලිලා කනාමැඳිරි එළිවලින් එලිය වෙච්ච පාර දිගේ රෑට පන්සල් යනකොට දැනිච්ච එක සුවඳක් තවමත් මතකයි. හිතාගන්න බැරි සුවඳක්.
 "අප්පච්චි මොකක්ද ඒ සුවඳ?"
ඒ පුතේ රෑ කුමාරි මල්වල සුවඳ......
"කෝ අප්පච්චි රෑ කුමාරි මල්?"
රෑ කුමාරි මල් අපිට පේන්නෙ නැහැනෙ මගෙ පුතේ....
"ඇයි ඒ අප්පච්චි මෙච්චර සුවඳ මල් අපිට පේන්නෙ නැත්තෙ?"
පුතේ ලෝකෙ ලස්සනම දේවල් අපිට පේන්නෙ නැහැ. ඒවගේ දේවල්වල සුවඳ අපිට දැනෙනව විතරයි.
ඒ දේවල් අපිට දකින්නවත් අල්ලන්නවත් හම්බ වෙන්නෙ නැහැ.
උඹත් දවසක රෑ කුමාරි මලක් වෙයං.

මේක ඉස්සර එක දවසක අප්පච්චියි මායි අතරෙ වෙච්ච එක කතාවක්. එදා මට මගෙ අප්පච්චි එක්ක යක්ස තරහයි. කියන මගුලක් තේරෙන්න කියන්න එපැයි.
අනේ මගේ රත්තරං අප්පච්චි.... අද මට හොඳටම තේරෙනව.
අප්පච්චි නැති එක විතරයි අඩු.